Yakın bir dostum babasını kaybetti dün. Hem de hiçbir şeyi yokken, bir anda. Haberi duyduğumda inanamadım, inanmak istemedim. Çok acımasız bir senaryo gibi geldi. Başım döndü biraz, sonra boğazıma o tanıdık yumru geldi, oturdu. Hikayeyi duyduğum zaman bile sarsılırken ben, dostumu düşünemedim bile. Zihnimde kapalı, simsiyah bir kapı sanki… Aralayıp da arkasına bakamadım. Yıllar var ki bakmıyorum içine. Arada bir uzaktan bakıp önünden geçiyorum, kulağımı dayayıp dinliyorum sadece.
Cenazeye
…